کد مطلب:50638 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:527

گنجینه پرسمان » کتابشناسي

از مطالعه «عهدين» درباره رستاخيز چه چيزي روشن ميگردد؟

از مطالعه عهدين دربارة رستاخيز، دو مطلب زير به خوبي روشن ميگردد:
1- پيامبران امتهاي گذشته، هر وقت از معاد و حيات مجدد سخن گفتند، امتهاي آنان حالت پذيرائي داشتند، و هرگز از حيات مجدد، تعجب و انتقاد نميكردند و اين به دليل بعثت پيوسته انبياء براي ارشاد بنياسرائيل بود كه زير بناي گفتار هر پيامبري را مسأله حيات مجدد و زندگي نوين در آخرت تشكيل ميداد، از اين جهت، معاد در نظر آنان يك مطلب مسلم و غير قابل تشكيك بود.
در صورتي كه مطلب در دوره پيامبر اسلام، كاملاً معكوس بوده است، پيامبر اسلام(ص) با امتي روبرو گرديد، كه مدت مديدي بود از ميان آنان پيامبري برنخاسته و براي هدايت آنان رسولي اعزام نشده بود، از اين جهت پذيرش معاد براي آنان سخت و گران بود.
قرآن مجيد ميفرمايد:
«لِتُنْذِرَ قَوْماً ما اُنْذِرَ آبائُهُمْ فَهُم غافِلُونَ» يس/60.
[تا گروهي را كه پدران آنان ترسانيده نشدهاند بترساني].
در آية ديگري ميخوانيم:
«يا اَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءكُمْ رَسُلُنا يَبَيِّنُ لَكُمْ علي فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ» مائده/19.
[اي دارندگان كتاب، در دوران فترت پيامبران، فرستاده ما به سوي شما آمد تا حق را براي شما روشن سازد].
از طرف ديگر، در زمان پيامبر اسلام، بر اثر مرور زمان، بشر، ديد وسيع و تازهاي در جهت استعداد بحث و جدل بيشتر پيدا كرده بود، از اين جهت، دربارة مسألة رستاخيز همگاني، سخت مقاومت ميكرد و آورندة چنين پيام را مجنون و ديوانه ميخواند.

---

معاد انسان و جهان
آية الله جعفر سبحاني